Mit kobiety i feministyczne kontr-mitologie w twórczości Pauliny Stasik.
Wydarzenie w ramach 22. Festiwalu Sztuki ArtFest
Wykład w ruchu Natalii Gierowskiej i oprowadzanie po wystawie „Widok własny” z udziałem artystki Pauliny Stasik i kuratorki Michaliny Sablik
16.11.2025 (niedziela) g.15:00
BWA / Pałacyk Strzelecki
Wstęp wolny
BWA / Pałacyk Strzelecki
Wstęp wolny
W czasach cyfrowego przesytu i rozproszonej uwagi idea „wspólnej kultury” może wydawać się archaizmem. Europa i jej byłe kolonie – jak słusznie zauważa Lilian Eileen Doherty w publikacji Gender and the Interpretation of Classical Myth1 z 2001 roku – nie są już powiązane powszechnie znaną siecią tradycyjnych historii. Dawniej rolę tę odgrywały Biblia i twórczość autorów klasycznych: Wergiliusza czy Owidiusza. Wraz z nastaniem ery mediów elektronicznych i społecznościowych zwiększył się dostęp do wspólnych punktów odniesienia; jednak ich obfitość utrudnia tworzenie kanonów. Mimo to, paradoksalnie, mit – a zwłaszcza mit starożytny – nigdy nie zajmował w kulturze popularnej bardziej centralnego miejsca. Od disnejowskich adaptacji Herkulesa i Mulan po zdobywające rozpoznawalność seriale czy podkasty inspirowane mitami – branża kreatywna wplata dawne legendy we współczesne narracje. Archetypiczne historie ponownie stają się pożądane.
To właśnie przez pryzmat tego momentu kulturowego należy odczytywać twórczość Pauliny Stasik. O ile jej prace nie nawiązują otwarcie do poszczególnych mitów, o tyle ich atmosfera jest bez wątpienia mitotwórcza. Tworzone przez nią widmowe, surrealistyczne wizje utrzymane w fioletowo-niebieskiej kolorystyce roztaczają czar logiki snu i baśni, bogate w symboliczne wskazówki wydają się jednocześnie intymnie bliskie i odwieczne. Świat, który prezentuje Stasik, jest niesamowity, ale rozpoznawalny – stworzony z konstelacji kodów wizualnych, których echo niesie się przez stulecia i różne cywilizacje. Podobnie jak mit, jej twórczość uwodzi nas na nieznane przestrzenie, które pozostają jednak emocjonalnie przystępne. Ta podwójność, osiągnięta dzięki łączeniu trwałych archetypów z wysoce osobistą ikonografią, przyciąga widzów w środek jej uniwersum.
Aby wejść do tego świata, warto rozważyć fundamentalne pytanie: czym dokładnie jest mit? I jaką funkcję pełni on nadal w społeczeństwie rzekomo racjonalnym i sekularnym?
/ frag. tekstu Natalii Gierowskiej, Paulina Stasik Autoportret z językiem na wierzchu
To właśnie przez pryzmat tego momentu kulturowego należy odczytywać twórczość Pauliny Stasik. O ile jej prace nie nawiązują otwarcie do poszczególnych mitów, o tyle ich atmosfera jest bez wątpienia mitotwórcza. Tworzone przez nią widmowe, surrealistyczne wizje utrzymane w fioletowo-niebieskiej kolorystyce roztaczają czar logiki snu i baśni, bogate w symboliczne wskazówki wydają się jednocześnie intymnie bliskie i odwieczne. Świat, który prezentuje Stasik, jest niesamowity, ale rozpoznawalny – stworzony z konstelacji kodów wizualnych, których echo niesie się przez stulecia i różne cywilizacje. Podobnie jak mit, jej twórczość uwodzi nas na nieznane przestrzenie, które pozostają jednak emocjonalnie przystępne. Ta podwójność, osiągnięta dzięki łączeniu trwałych archetypów z wysoce osobistą ikonografią, przyciąga widzów w środek jej uniwersum.
Aby wejść do tego świata, warto rozważyć fundamentalne pytanie: czym dokładnie jest mit? I jaką funkcję pełni on nadal w społeczeństwie rzekomo racjonalnym i sekularnym?
/ frag. tekstu Natalii Gierowskiej, Paulina Stasik Autoportret z językiem na wierzchu
NATALIA GIEROWSKA
Politolożka, krytyczka sztuki. Ekspertka w zakresie polityki Bliskiego Wschodu, migracji i polityki publicznej, specjalizuje się w prawie uchodźczym. Wcześniej pracowała w obszarze lobbingu politycznego i dyplomacji, współtworząc również publikacje naukowe. Redaktorka naczelna The Brooklyn Rail, współprowadzi z Łukaszem Dybalskim Fundację Stefana Gierowskiego w Warszawie, rozwijając jej misję kulturalną i edukacyjną.
Politolożka, krytyczka sztuki. Ekspertka w zakresie polityki Bliskiego Wschodu, migracji i polityki publicznej, specjalizuje się w prawie uchodźczym. Wcześniej pracowała w obszarze lobbingu politycznego i dyplomacji, współtworząc również publikacje naukowe. Redaktorka naczelna The Brooklyn Rail, współprowadzi z Łukaszem Dybalskim Fundację Stefana Gierowskiego w Warszawie, rozwijając jej misję kulturalną i edukacyjną.
